نه زرنگی، نه نامردی و فقط دادخواهی برای عدالت اجتماعی
محمد نبی "شهیر"
‫داوود ناظری‬ در یک یادداشت کوتاه، تحت عنوانی زرنگی و یا نامردی در فیسبوکش به نشر رسانده است. جناب ناظری سعی و تلاش زیاد در نوشته اش به خرج داده تا دست آوردهای که در چند ساله حکومت قبلی و کنونی را به رهبرانی فعلی و سنتی ارتباط داده و مورد توجیه قرار دهند. از طرف دیگر در نوشته ایشان بسیار روشن و آشکار نصیحت گونه و مشوره دیده می شود. او از جونان که راه تقابل در پیش گرفته با رهبران گلایه دارد. و از حرکت های مدنی در ماه های اخیر در سطح کشور راه افتیده است چندان برای شان خوشاینده نیست.
به گفته ناظری: "یک نفر را بالا بردن، وقتی به رشد و یا مقام میرسد. بعد به جان او می چسپیم و از تنبانش پایین کش می کنیم کار نا عاقلانه است. و به گذشته های خود برگردیم".
اگر به گذشته ها برگردیم بد نیست زیرا رهبران از نام و آدرس مردم به قدرت رسیده و شهردندان تا هنوز از بی عدالتی و تنک نظری حاکمانی فعلی رنج میبرد.
در سر زمین که جامعه مدنی و مردم سالاری حاکم باشند. افراد و اشخاص کشور فارغ از هرگونه تبار، مذهب، لسان و سایر گرایشات در تعین سرنوشت شان نقش تعین کننده دارد. و انسان های با وقار را به نمایندگی شان به داخل نظامی سیاسی و اداری می فرستند تا از حقوق شان دفاع و عدالت را تامین نمایند. با سرنوشت شان بازی سیاسی و اقتصادی راه اندازی نکند. پس بر ما لازم نیست که بر مردم واعظی، خط فکری و تکلف تعین کنیم و به مردم اجازه دهیم تا خود سرنوشت و رفتاری شان را تعین کند. و این مردم بودند که چند سال قبل با صدای عدالت خواهای، آتش سیاست را گرم ساخت تا بستری سیاسی را برای رهبران امروزی آماده شد. تا از میدان سیاست افغانستان حذف نشود، زیرا ما شاهد هستیم که در طی پانزده سال وزیرهای زیاد از قوم هزاره در کابینه حضور داشت و هر یک آنان دارای دانش، تحصیلات عالی و تجارب و شرایط روز بودند. اما مردم از آنها حمایت نکردند از متن سیاست حذف شد.
ما نباید فراموش کنیم. آن مردمی را که سال های متمادی جان خود را سپر حفظ جان و مالی رهبران ساختند. پس توقع آنها در شرایط پیش آمده این است. اگرکاری انجام نمیدهد.. و زمینه توهین و تحقیر را برای دیگران فراهم نکنیم، کنایه زدن به ناموس هزاره تلخ تر از تغیر مسیر خط برق توتاپ از بامیان به سالنگ است. با چنین کنایه ها زبان دشمنان ملت ما را از هر زمان کرده تیز و عریان تر می سازد. رفتاری ملت نه زرنگی ، نه نا مردی و فقط دادخواهی برای عدالت اجتماعی است. که از سیاست های توهین و تحقیر آمیز خسته و نا امید است. و حمایت از دستگاه حکومت وحدت ملی و هم فکرانش را وقت کشی بیش نمیداند، با این کار برگشتن به سالهای سیاه خواهد بود. و شرایط فعلی و اقتضاء زمان حکم میکند که با فکر ها نو و انسان های متعهد وارید صحنه سیاسی و اجتماعی افغانستان شویم. باید سده های بی عدالتی و قوم پرستی را شکست و افغانستان آزاد و متحد را بنیان گذاشت هر نوع برتری طلبی مات را کرد. رهبرانی ما خود را مسافر و منزوی احساس نکند....